Gdzie zlokalizować Ośrodek?
Potencjalnie miejsce ulokowania Ośrodka powinno być możliwie najbardziej oddalone od zabudowań ludzkich i terenów przemysłowych oraz dróg szybkiego ruchu. Otoczenie Ośrodka nie powinno być uciążliwe dla przebywających w nim dzikich zwierząt. Ośrodek powinien być oddalony od osiedli ludzkich ze względu na potencjalną uciążliwość dzikich zwierząt dla ludzi (odgłosy, zapachy, nocna aktywność zwierząt itp.). Zbyt bliskie sąsiedztwo domów to szczekanie psów i hałas ludzi (głosy lub głośna muzyka), co może narażać dzikie zwierzęta na stres. Zbyt bliskie sąsiedztwo terenów zurbanizowanych (przemysłowych, dróg, zakładów usługowych itp.) generuje hałas, drażniące zapachy, zanieczyszczenie powietrza, wody, drgania i zanieczyszczenie światłem, co jest dla zwierząt bardzo nieprzyjemne szczególnie w momencie, kiedy są chore lub poszkodowane z różnych względów.
Również sąsiedztwo ludzi może przyzwyczajać zwierzęta do obecności ludzi – a oswojone zwierzę trudniej przywrócić do natury. Sąsiedztwo osiedli ludzkich to również hałas związany z imprezami jak pokazy sztucznych ogni, koncerty, zawody sportowe itp. Wystrzały sztucznych ogni mogą powodować duże straty wśród przebywających w Ośrodku pacjentów – ptaki mogą zabić się o siatkę woliery, próbując uciec przed hukiem. Dodatkowo zwierzęta hibernujące (zasypiające na zimę, jak jeże czy nietoperze) mogą wybudzić się w czasie wystrzałów, co utrudni lub skomplikuje ich proces rehabilitacji i przywrócenia do natury. Zanieczyszczenie powietrza – z aut, niskiej emisji (pieców domowych), zakładów przemysłowych również spowalnia proces leczenia, podobnie jak hałas czy zanieczyszczenie światłem – zaburza naturalne rytmy zwierząt – utrudniając ich leczenie i przywracanie do życia na wolności.
Ze względów opisanych powyżej najlepiej ulokować Ośrodek za „naturalnym ogrodzeniem” tj. szpalerem drzew/ fragmentem zadrzewień lub w lesie, co dałoby naturalną izolację. Pamiętając, że: drzewa liściaste najlepiej redukują hałas, ale za to żywiczne drzewa iglaste (głównie sosna) najlepiej redukują przykre zapachy/bakterie/liczbę owadów gryzących, zaś gatunki łęgowe (wierzby/topole) najlepiej pochłaniają zanieczyszczenia powietrza i gleby/wód. W zadrzewieniach liściastych występuje więcej owadów gryzących, w tym pasożytów zwierząt stałocieplnych, jak np. strzyż jeleni, czy też komarów i kleszczy. Najlepiej więc ulokować Ośrodek w sąsiedztwie zadrzewień mieszanych lub z przewagą iglastych.
Zadrzewienia powinny dawać możliwość wypuszczania na wolność drobnych ssaków i ptaków np. wróblowych (których trafia do Ośrodka najwięcej na leczenie i rehabilitacje), co ograniczyłoby do minimum konieczność wywożenia zwierząt do siedlisk dla nich przydatnych. Z tego względu izolacyjny pas zadrzewień powinien być też różnorodny przestrzennie i gatunkowo, tj. powinny występować w nim krzewy i drzewa owocowe (czarny bez/jarzębina/tarnina/dzikie jabłonie/leszczyna itp.) dające podstawową bazę żerową i schronienie dla wypuszczonych drobnych ssaków i ptaków… lub z możliwością posadzenia takiej roślinności.
Teren lokalizacji Ośrodka musi być poza obszarem zalewowym. Ponieważ nie da się ewakuować nigdzie dzikich zwierząt w czasie powodzi. Lokalizacja może być w sąsiedztwie Wisły, ale na terenie wzniesionym.
Podsumowując, najlepszą lokalizacją dla krakowskiego Ośrodka rehabilitacji dzikich zwierząt są Lasy Tynieckie.